We hebben iets te bieden: wij hebben God!
De Denktank is in mei 2021 ingesteld door de Algemene Kerkenraad.Deze kreeg als opdracht mee om advies te geven over de kerk van de toekomst.
Op de gezamenlijke vergadering van de wijkkerkenraden en de Algemene Kerkenraad op 21 februari geeft de Denktank een presentatie.
Deze presentatie is speciaal gewijd aan de jeugd en de middengeneratie, die we steeds meer gaan missen. Vier leden van de Denktank, uit die middengeneratie, vertellen hun ervaringen en wensen. Eva Warris, Frans Hellinga, Kirsten Wijbenga, en Daniël Kehanpour.
“Ik wil het verschil maken”, vertelt Eva, ouderling in De Drieklank, “en niet alleen maar vergaderen en naar huis gaan met het gevoel niets verder te zijn gekomen.” Frans volgde zijn vrouw op als jeugdouderling omdat hij het jammer vond dat alles waaraan zijn vrouw zo hard gewerkt had, zou verdwijnen. Na al die jaren zijn we nog steeds met dezelfde dingen bezig, maar niets vooruitgegaan. “Ik ben afgehaakt”, zegt Kirsten. “Maar toen ik gevraagd werd voor de Denktank deed ik toch mee. Ik ben geschrokken van de moedeloosheid in de kerk. Ik vind het daar niet meer, maar mijn geloof is niet weg. Wij hebben iets te bieden, wij hebben God.” Daniël, de kerkelijk werker voor deze doelgroep vraagt aandacht voor een simpel model, een ui… De ui heeft een kern met verschillende lagen eromheen.
De kern wordt gevormd door betrokken mensen die alles draaiende houden. Die kern vergrijst, er zijn minder vrijwilligers en dus zorgen voor de toekomst. In het midden bevinden zich de mensen die maatschappelijk betrokken zijn. Zij houden zich bezig met de vraagstukken van onze tijd, zoals het milieu, de aarde, de honger en zoveel meer. De buitenste schil is vooral geïnteresseerd in interessante thema’s en geïnspireerd worden.
De kern kan nu al haast niet meer de ballen in de lucht houden, laat staan nieuwe ontwikkelingen in gang zetten. Er moet daarom duidelijkheid komen over de gebouwen en de financiën zodat er ruimte ontstaat voor iets nieuws. Keuzes zijn nodig om een vitale gemeente te worden. De weg van de minste weerstand helpt niet, dat kost veel vergaderingen en daarmee verlies je mensen. Overigens verlies je die ook met het maken van keuzes. Een belangrijk woord voor de toekomst is ‘samen’. Knopen doorhakken staat op de placemat waarop in kernwoorden staat wat moet gebeuren. Investeren in kringen, zodat mensen elkaar ontmoeten en leren kennen, is voor jong en oud een grote wens.
Ik spreek met Eva en Frans na de vergadering en vraag Eva waarom ze het belangrijk vindt om de vergadercultuur te doorbreken.
“Ik wil iets bereiken, al die gesprekken over randvoorwaardelijke zaken zoals over gebouwen schieten niet op. Ik wil bezig zijn met de toekomst.” Frans beaamt dit. “We denken onvoldoende na over de vraag waar we voor staan. Jongeren willen ook deel uitmaken van een actieve gemeente.”
Welke ideeën leven er bij jullie?
Frans: “We willen graag iets doen, niet alleen praten. Aansluiten bij de belevingswereld van de jongeren, in en buiten de kerk. De bijbelverhalen als levensverhalen kunnen daarbij helpen.” “Je moet met jongeren niet te veel willen vastleggen, dat past niet bij hen. Met deze groep moet je heel flexibel en laagdrempelig zijn”, zegt Eva. Zij ziet voor de jonge gezinnen heel veel mogelijkheden in de kringen. Daar krijg je de ruimte om over alles wat je bezighoudt te praten.
De organisatiestructuur zoals die nu is, lijkt belemmerend te werken. Hoe moet het dan wel?
Frans vindt dat we van onderaf samen moeten werken aan een gemeente waarin voor alle lagen in de kerk ruimte is. In de tekening op de placemat staat als voorbeeld een kerk in allerlei kleuren, ook buiten de lijntjes.
Eva: “We maakten geen beamerpresentatie, maar een placemat met kernwoorden, die je elke maaltijd kan gebruiken. Zo blijven we denken aan wat er moet gebeuren.
Voor mij is de kerk belangrijk. Ik kom er tot rust en ben erin geworteld.” Frans wil graag het wij-gevoel ervaren, samen op pad gaan. Blijven luisteren naar elkaar.
Jullie dromen van een vitale gemeente. Hoe ziet die er uit?
Frans: “Oog hebben voor elkaar, en gericht zijn op de toekomst.”
Eva: “Een gemeente waar iedereen welkom is en samen gebouwd wordt aan dat wat belangrijk is. Samen de schouders eronder zetten.”
“We hebben als gemeente iets te bieden. Dat moeten we ook laten zien en weten.”
Corry van der Molen